Schronisko pod Durbaszką, a właściwie Górski-Ośrodek Szkolno-Wypoczynkowy znajduje się w Małych Pieninach, nad Jaworkami. Jest to filia Młodzieżowego Domu Kultury „Dom Harcerza” w Krakowie, która oferuje noclegi i wyżywienie dla grup oraz osób indywidualnych. Schronisko pod Durbaszką – położenie Schronisko jest przepięknie położone na zboczu Małych Pienin, pod szczytem Kilkudniowe wycieczki przez Schladming-Dachstein Home Lato Wędrowanie i sporty górskie Szlaki turystyczne długodystansowe Szlak wysokogórski Schladminger Tauern Höhenweg 702 Wiele jezior górskich, wodospady i specyficzne cechy geologiczne Czeka wiele wartych zdobycia celów górskich, jak Hochgolling, jako najwyższa góra Niederen Tauern oraz Höchstein, Hochwildstelle, szczyt Kalkspitze od strony styryjskiej i wiele więcej. Wyjątkowe przeżycia zapewnia trasa przez Klafferkessel i przy Goldlacken. Arktyczny krajobraz jezior z wyjątkowo niepowtarzalną florą, którą poza tym można zastać wyłącznie w północnych stopniach szerokości geograficznej. Okrężny szlak turystyczny Dachstein przez 8 etapów Etapy dzienne podczas okrężnego szlaku turystycznego Dachstein zajmują ok. 4-7 godzin przy normalnym tempie. Trasa prowadzi po dostępnych, dobrze oznaczonych drogach i wzniesieniach przez Styrię, północną Austrię i kraj związkowy Salzburg. Wycieczki nie są trudne technicznie. Doświadczenie w wędrówkach, odpowiednie wyposażenie górskie, kondycja, odpowiednia wytrzymałość i pewność w poruszaniu się po górach są jednak warunkiem, jeśli chce się cieszyć tymi wycieczkami trekkingowymi. Wszystkie informacje dotyczące okrężnego szlaku turystycznego Dachstein znajdziesz tutaj. Schladming-Dachstein trasa panoramiczna 100 Trasa panoramiczna 100 to szlak okrężny o długości 116 km. Prowadzi po lewej i prawej stronie Enns na wysokości 700 i 1300 metrów i jest dostępny już od maja, zapewniając doskonałe możliwości poruszania się. Wyjątkowo imponująca jest różnorodność krajobrazowa, wspaniałe lasy, zapraszające doliny Hochtal i zadbane gospodarstwa wzdłuż szlaku. Etapy na północy Enns Etapy na południu Enns Z lodowca do wina Imponujące góry, rezerwaty przyrody, regionalna kuchnia Zaczynamy na lodowcu Dachstein u stóp Dachstein, który mierzy 2995 metrów. Po pierwszym etapie przez wieczny lód do schroniska Guttenberghaus powyżej Ramsau am Dachstein droga się rozwidla w kierunku Weinland – wędrowcy mogą wybrać: trasę północną o długości 533 km składającą się z 33 etapów aż do Bad Radkersburg w krainie term albo trasę południową o długości 378 km podzieloną na 23 etapy do Leibnitz w południowej Styrii. Pierwsze trzy etapy tej wędrówki tematycznej prowadzą przez region Schladming-Dachstein.
Podobnie jak w przypadku wielu szczytów z Korony Gór Polski na Skrzyczne prowadzi kilka szlaków, z których możemy przebierać. Krótsze, dłuższe, widokowe i te trochę mniej – do wyboru, do koloru. Poniżej kilka propozycji: niebieski szlak spod dolnej stacji kolejki w Szczyrku przez Polanę Jaworzynę. zielony szlak ze Szczyrku przez
Dla spragnionego pustych górskich szlaków i bliskiego kontaktu z naturą wędrowca, Ścieżka nad Reglami jest niczym baśniowa kraina. Pełna przepięknych krajobrazów, kamienistych podejść, kładek przez torfowiska i gęstwinę karkonoskiego lasu oraz niewidocznych ścieżek przez morze kosodrzewiny. To miejsce sprawia, że kto choć raz posmakuje jego uroków, z pewnością będzie chciał wrócić w Karkonosze. I to chwilę po tym, jak wróci do domu. Kiedy po powrocie do Wrocławia pomyślałam o naszej karkonoskiej wędrówce, czułam jakbyśmy wrócili z drugiego końca świata, a nie położonego zaledwie 120 km od dalej pasma Sudetów. Podobnie jest, kiedy patrzę na zdjęcia zatłoczonych szlaków na Śnieżkę, czy Wodospad Kamieńczyka. Czy to ta sama kraina, w której usiedliśmy na kamieniach przy szlaku, kiedy nie byliśmy w stanie iść dalej i przez bite kilkadziesiąt minut postoju nie musieliśmy robić nikomu przejścia! Jak gdyby nigdy nic rozkoszując się promieniami letniego słońca i śpiewu mieszkańców karkonoskiego lasu. Czy przypadkiem nie stało się tak, że gdzieś w Pielgrzymach odkryliśmy magiczne przejście, które zabrało nas do innej rzeczywistości? Być może. Spis treściZABIERAM CIĘ W KARKONOSZEŚCIEŻKA NAD REGLAMI – Z KARPACZA DO JAKUSZYC CO TO SĄ REGLE? I DLACZEGO „ŚCIEŻKA NAD REGLAMI”?PIELGRZYMY – BRAMA DO ŚCIEŻKI NAD REGLAMIŚCIEŻKA NAD REGLAMI: OD PIELGRZYMÓW DO PRZEŁĘCZY KARKONOSKIEJSCHRONISKO ODRODZENIE I PRZEŁĘCZ KARKONOSKAPĘTLA Z PRZESIEKI LUB BOROWIC – KAWAŁEK ŚCIEŻKI NAD REGLAMIOD PRZEŁĘCZY KARKONOSKIEJ DO PETROVEJ BOUDYOD PETROVEJ BOUDY DO BAŻYNOWYCH SKAŁCZARNY KOCIOŁ JAGNIĄTKOWSKITRZY ROZDROŻA NA DRODZE DO ŚNIEŻNYCH STAWKÓWJAK DOJŚĆ DO CZARNEGO KOTŁA OD POLSKIEJ STRONY?ABSOLUTNIE ZACHWYCAJĄCE ŚNIEŻNE KOTŁYŚNIEŻNE STAWKI – NAGRODA ZA TRUD NA ŚCIEŻCE NAD REGLAMIZE ŚNIEŻNYCH KOTŁÓW DO SCHRONISKA POD ŁABSKIM SZCZYTEMMOKRA DROGA – CZYLI PRZEMIERZAMY SZRENICKIE MOKRADŁAWOKÓŁ SZRENICY – TO TRZEBA ZOBACZYĆCZY ŚCIEŻKA NAD REGLAMI KOŃCZY SIĘ NA HALI SZRENICKIEJ, CZY W JAKUSZYCACH? ZABIERAM CIĘ W KARKONOSZE Dziś chciałabym Ci ją pokazać. Ścieżka nad Reglami, to moim zdaniem najpiękniejszy szlaku w Karkonoszach i po prostu muszę Ci o niej opowiedzieć. Przeszliśmy go w całości podczas naszej 7-dniowej wyprawy od Karpacza do Szklarskiej Poręby. Z dwójką dzieci: czteroletnią Sarą i dwuletnią Igą. I mimo iż trasa z Karpacza do Szklarskiej zielonym, a nie czerwonym szlakiem po szczytach, na pierwszy rzut oka wydaje się być trudniejsza, to była najlepsza decyzja. Zielony szlak jest niezwykle malowniczy, intensywnie zielony i…. ciekawy dla kilkulatków, które na górskiej drodze potrzebują przygód, a nie nudnej szutrowej drogi, nawet z najpiękniejszym widokiem na świecie. Choć i tu można liczyć na cudne widoki. Gdzieniegdzie zza drzew wyłania się Kotlina Jeleniogórska wraz z otaczającymi ją innymi pasmami gór. Szlak prowadzi bardzo różnorodną ścieżką i drewnianymi pomostami (tak by nie uszkodzić unikatowej roślinności), a także kamiennych chodnikach i uroczych mostkach nad licznymi potokami. Zobacz! Cała trasa naszej wyprawy „Zbieraj się w Karkonosze” dzień po dniu ŚCIEŻKA NAD REGLAMI – Z KARPACZA DO JAKUSZYC Ścieżka nad Reglami, czyli zielony szlak prowadzący z Hali Szrenickiej nad Szklarską Porębą do Pielgrzymów w okolicy Karpacza, ma ponad 20 km. De facto zielony szlak zaczyna się już na Przełęczy Szklarskiej w Jakuszycach i wtedy całość ma 28 km, czyli dystans podobny do tego, o którym można przeczytać w przewodnikach turystycznych ( na stronie KPN-u) . Biorąc jednak pod uwagę odległość od Hali Szrenickiej do Pielgrzymów, trzeba przygotować się na 21,5 km marszu plus dodatkowe kilka kilometry na dojście do Hali Szrenickiej i zejście z Pielgrzymów. Taki początek i koniec podaje Marek Staff – autor Słownika Geografii Turystycznej Sudetów cz. II – absolutnej klasyki gatunku jeśli chodzi o literaturę turystyczną. Choć jak sam autor wskazuje, czasem podaje się, że szlak rozpoczyna się dopiero przy Schronisku Pod Łabskim Szczytem i kończy w Czarnym Kotle Jagniątkowskim. Jakby jednak nie było, zielony szlak jest absolutnie przepiękny, bardzo różnorodny i możliwy do przejścia w 1 lub 2 dni (jeśli idziecie z małymi dziećmi lub macie ochotę na dłuższe postoje i nocleg w schronisku). Mapa turystyczna wyznacza przejście całego zielonego szlaku na 8h 20 min (jeśli weźmiemy pod uwagę długość szlaku 26,8km, różnica w stosunku do starych przewodników wynika ze zmienionego przebiegu szlaku w 2008 roku). Licząc od strony Jakuszyc czeka nas 1167 m podejść i 876 m zejść. CO TO SĄ REGLE? I DLACZEGO „ŚCIEŻKA NAD REGLAMI”? Nazwa „Ścieżka nad Reglami” powstała po 1945 roku na wzór tatrzański. Regle to piętra charakterystycznej roślinności na danej wysokości. Piętro regla górnego (1000-1250 m to świerczyna sudecka przechodząca w zarośla kosodrzewiny (w piętrze subalpejskim). Występują tu także łąki i torfowiska wraz z charakterystyczną i często endemiczną dla Karkonoszy roślinnością (jak choćby dzwonek karkonoski, czy wełnianka pochwowata, która nas zauroczyła podczas ostatniego pobytu). Niżej jest jeszcze regiel dolny (500-1000 m Zielony szlak w Karkonoszach prowadzi pomiędzy górnym reglem na wysokości 1100-1200 m a piętrem subalpejskim. Inna, praktycznie nieużywana nazwa tego szlaku, to „Droga nad Zboczami”, a z niemieckiego w dosłownym tłumaczeniu „Zawieszona droga” (Gehangweg) i faktycznie tak jest. Zielony szlak trawersuje zbocza głównego szczytu Karkonoszy (czyli prowadzi równolegle na określonej wysokości) pod takimi szczytami jak: Szrenica (1362 m Łabski Szczyt (1471 m Wielki Szyszak (1509 m Śmielec (1424 m Śląskie Kamienie (1413 m Mały Szyszak (1436 m i Smogornia (1489 m Karkonosze widziane z odległości ~ 50 km z Pogórza Izerskiego. Między miejscami, które przeszliśmy Ścieżką nad Reglami (od Pielgrzymów do Jakuszyc) jest 18,8 km. Na zdjęciu powyżej widać szczyty, pod którymi prowadzi ścieżka. fot. Przemysław Janiszewski, licencja CC Ścieżka nad reglami prowadzi przez Szrenickie Mokradła, stąd odcinek na trasie od Szrenicy do Schroniska pod Łabskim Szczytem nosi nazwę „Mokra droga”, potem dnem kotłów polodowcowych: Czarnego Kotła Jagniątkowskiego i Śnieżnych Kotłów. Czarny Kocioł Jagniątkowski Ścieżka pod Reglami w Śnieżnych Kotłach Szliśmy ze wschodu na zachód i tak też pokażę Ci ten szlak, choć większość wybiera odwrotny kierunek. PIELGRZYMY – BRAMA DO ŚCIEŻKI NAD REGLAMI Dla nas szlak rozpoczyna się tuż pod Pielgrzymami, jednymi z najpiękniejszych i najokazalszych grup skalnych w Karkonoszach. Widać je z wielu miejsc w górach i Kotlinie Jeleniogórskiej. Najwyższe skały osiągają nawet 25 metrów wysokości. Swoim kształtem rozbudzają wyobraźnię. Niektórym przypominały Trzy Wdowy, innym Trzy Turnie, Zamczysko, aż wreszcie stanęło na Pielgrzymach. Chociaż Niemcy mieli zdecydowanie mniejszą wyobraźnię, bo nazwali je po prostu „Dreisteine” – trzy kamienie. Zobacz! Ja dotrzeć na Pielgrzymy? Jak zrobić pętle z początkiem i końcem w Karpaczu – zobacz naszą propozycję. Przeczytaj też jeśli chcesz zobaczyć jak najszybciej dotrzeć do Ścieżki nad Reglami z Karpacza. To właśnie tutaj rozpoczynamy naszą przygodę ze Ścieżką nad Reglami. Przyszliśmy tu w niecałą godzinę z Samotni. Kiedy dotarliśmy na miejsce, zaczął kropić deszcz, a gęsta chmura powoli schodziła coraz niżej i niżej… jakby chciała przestraszyć nas przed dalszą wędrówką. Nie daliśmy się jednak… i dobrze. ŚCIEŻKA NAD REGLAMI: OD PIELGRZYMÓW DO PRZEŁĘCZY KARKONOSKIEJ Pierwszy odcinek szlaku od Pielgrzymów do Przełęczy Karkonoskiej jest praktycznie pusty. Mijamy dosłownie garstkę osób. Droga jest zadbana i nowa. Rok temu zostały wymienione drewniane chodniki poprowadzone nad cennymi przyrodniczo wilgotnymi karkonoskimi łąkami. Wszystko po to, aby ograniczyć negatywny wpływ ruchu turystycznego na ekosystemy leśne. Rozglądamy się dookoła. Dostrzegamy charakterystyczny bawełniany kwiatek – to wełnianka pochwowata, która będzie towarzyszyła nam przez następne kilkadziesiąt kilometrów. Kiedyś z delikatnego puchu robiono knoty do lamp i wypełniano poduszki, dziś po prostu jest ozdobą na szalku. W dole słuchać szemrzące cichutko strumienie. Widzimy małe kaskady opadającej wody. Pogoda nie jest idealna, bo gęste chmury wciąż straszą nas deszczem, a do schroniska Odrodzenie od Pielgrzymów jest 5 km marszu. Idąc równym tempem można pokonać tą trasę w 1h 40 min, ale nam zajmuje zdecydowanie dłużej z uwagi na czterolatkę na własnych nóżkach, ciężki plecak i dwulatkę w nosidle. Szlak bardzo długo jest niemal płaski, prowadzi na wysokości ok. 1200 m Na trzecim kilometrze zaczyna się ostre podejście do Rozdroża pod Małym Szyszakiem (1291 m Tu szlak łączy się z czerwonym – Głównym Szlakiem Sudeckim – prowadzącym Grzbietem Karkonoszy. Nogi odmawiają nam już posłuszeństwa. Entuzjazm Sary pozostawia wiele do życzenia. Jednak im bliżej wzniesienia, tym bardziej zza chmur wyłaniają się promienie słońca. Sara nawet pyta: Czy w Czechach zawsze świeci słońce? – bo wie, że tą noc spędzimy po czeskiej stronie. Słońce świeci na całego, kiedy docieramy do Odrodzenia. Po porannych chmurach nie ma już śladu. SCHRONISKO ODRODZENIE I PRZEŁĘCZ KARKONOSKA Przełęcz Karkonoska, to rozległe obniżenie w Głównym Grzbiecie Karkonoszy na wysokości ok. 1178-1198 m Na początku XX wieku planowano przeciąć Karkonosze w tym miejscu i połączyć Czechy ze Śląskiem budując tzw. Drogę Sudecką. W budowę zaangażowano jeńców wojennych, a ich cmentarz do dziś znajduje się w Przesiece. Niestety, a może i stety, po polskiej stronie budowa nie została ukończona i droga prowadząca z Przesieki i Borowic jest zamknięta dla ruchu kołowego. Po czeskiej stronie jest asfalt, którym można wjechać na przełęcz od strony Špindlerůvego Mlýna. Na końcu drogi znajduje się dość duży parking dla gości tutejszych hoteli. Na przełęczy, a właściwie kilkadziesiąt metrów nad, bo na zboczu Małego Szyszaka, na wysokości 1236 m stoi Schronisko Odrodzenie. Po stronie czeskiej znajdują się trzy schroniska/gościńce, które dziś pełnią funkcję hoteli górskich. Hotele, prócz pięknych widoków i gór w zasięgu ręki, oferują także wiele uciech w postaci sauny, spa, kortu do tenisa, czy basenu (zobacz booking Špindlerova Bouda). My jednak zdecydowaliśmy się iść dalej, bo kolejnego dnia mieliśmy do przejścia długi i dość trudny kawałek, więc chcieliśmy jak najbardziej skrócić drogę. Zatrzymaliśmy się jeszcze na obiad w Odrodzeniu. PĘTLA Z PRZESIEKI LUB BOROWIC – KAWAŁEK ŚCIEŻKI NAD REGLAMI zobacz mapę A tu propozycja pętli z Przesieki lub Borowic z możliwością odwiedzenia pierwszej części Ścieżki nad Reglami. Jest dość długa i wymagająca – ma 936 m podejść i zejść. OD PRZEŁĘCZY KARKONOSKIEJ DO PETROVEJ BOUDY Dalsza droga przez niemal 2 km pokrywa się z Głównym Szlakiem Sudeckim wygodną, szeroką, szutrową, a w niektórych miejscach nawet asfaltową, drogą. Idziemy szlakiem granicznym między Polską a Czechami. Wokół nas morze kosodrzewiny i cudowne widoki na góry. Ścieżka na pierwszy rzut oka trochę nudna, ale jest idealna dla 2-latki! My na wysokości punktu „Pod Petrovou Boudou” odbijamy w zielony szlak w lewo. Tą noc spędzamy w okolicy Moravskiej Boudy, w schronisku Dvorakova Bouda. Szlak jest przepiękny, po drodze jest kilka ławeczek, z których można podziwiać czeskie Karkonosze. Wśród drzew czają się także drewniane zwierzęta, które urozmaicają nam wędrówkę. Idealne zakończenie dnia! Mimo że ten odcinek nie jest częścią Ścieżki nad Reglami, bardzo Wam go polecamy! A na miejscu. Magia! Nie dość, że są trampoliny, to jeszcze krowy, owce i takie widoki. Zobacz! Gdzie nocować po czeskiej stronie: Spindlerowa Bouda – górski hotel na Przełęczy Karkonoskiej, Dvorakova Bouda – schronisko, w którym spaliśmy, wspólne łazienki, bardzo czyste pokoje, ręczniki + pościel, Moravska Bouda – tuż obok Dvorakovej, ponoć lepszy standard, obok obu boud piękny teren rekreacyjny OD PETROVEJ BOUDY DO BAŻYNOWYCH SKAŁ Rano ciężko nam zebrać się z tego górskiego raju, ale doskonale wiemy, że czeka na nas bez wątpienia najpiękniejszy odcinek Ścieżki nad Reglami, czyli Czarny Kocioł i Śnieżne Stawki na dnie Śnieżnych Kotłów. Dalsza droga, tzw. Petrówka, prowadzi od rozdroża „U Petrovy Boudy” do Bażynowych Skał. Dalej droga prowadzi czarnym szlakiem do Jagniątkowa. My jednak idziemy nią niecały kilometr, ale dość stromy (-142 m). Przy Bażynowych Skałach skręcamy w lewo, przechodzimy mostkiem przez potok. Ścieżka wydaje nam się jeszcze piękniejsza niż wczoraj. Prowadzi pośród lasu i małych polanek pokrytych torfowiskami. Jagodowe krzaczki wchodzą na szlak niemal uginając się od owoców. W wielu miejscach szlak prowadzi pośród dość dużych kamieni, które stają się naszymi ławkami, gdy nogi odmawiają posłuszeństwa i potrzeba potężnej dawki motywacji. Na szlaku nie ma nikogo. Jedna grupka biegaczy przebiegła obok nas na samym początku. Kolejnych ludzi spotkaliśmy dopiero w kotle. Wracając jednak na chwilę do Bażynowych Skał. Kiedyś Ścieżka nad Reglami prowadziła tuż obok tej formacji skalnej, która przez wiele osób uważana jest za jedną z najciekawszych w całych Karkonoszach. W skałach można znaleźć maskę ducha gór, ale o szczegóły musicie pytać już Moje Karkonosze, które na swoim profilu odkrywają takie perełki. Część skał można zobaczyć, bo leżą poza terenem Parku Narodowego. Część jednak jest niestety niedostępna, bo jak wiadomo na terenie KPN-u nie wolno schodzić ze ścieżek. CZARNY KOCIOŁ JAGNIĄTKOWSKI My jednak podążamy dalej w stronę Rozdroża pod Jaworem znajdującego się na dnie Czarnego Kotła Jagniątkowskiego. Miejsce nas absolutnie oczarowało. Swoim pięknem. Ciszą. Spokojem. Zresztą zobaczcie sami. Na miejscu przypomniałam sobie, że tu byłam. Jakieś 18 lat temu. Wróciły wspomnienia. W moim życiu zmieniło się wszystko. Tutaj wszystko zostało jak dawniej. Czarny Kocioł Jagniątkowski to jeden ze słabiej wykształconych karkonoskich kotłów. Leży na wysokości 1130-1150 m a jego ściany sięgają nawet 1325 m i mają do 80 m wysokości. Idąc tu czarnym szlakiem z Jagniątkowa, można dostrzec głazowiska morenowe, a wśród nich… Wędrujący Kamień (choć akurat on nie jest widoczny). To granitowy blok o wysokości 2,8 m i obwodzie 9,5 m, leżący na najwyższej morenie w Czarnym Kotle (czyli wyżej od Jaworowej Łąki, z dala od szlaku). Wiąże się z nim ciekawa historia. Jak sama nazwa wskazuje kamień wędruje – od XVIII wieku kilkakrotnie zmieniał swoje położenie. Może to mieć związek z lawinami albo ruchami moreny, na której stoi, albo… zabawami Liczyrzepy? My pozostajemy jednak na Jaworowej Łące. Przysiadamy na drewnianym pomoście tuż nad potokiem Wrzosówka i rozkoszujemy się bliskością z naturą. TRZY ROZDROŻA NA DRODZE DO ŚNIEŻNYCH STAWKÓW Centralnym punktem na szlaku prowadzącym przez Czarny Kocioł jest Rozdroże pod Jaworem, do którego prowadzi czarny szlak z Jagniątkowa. My jednak idziemy dalej w stronę kolejnych karkonoskich kotłów. Jednak zanim do nich dotrzemy, czeka nas jeszcze 185 metrów podejścia i 40 metrów zejścia. Rozdroże pod Jaworem znajduje się na wysokości 1098 m a lustro Śnieżnych Stawków na wysokości ok. 1243 m Zanim jednak dotrzemy do kolejnego celu, musimy minąć jeszcze Rozdroże pod Śmielcem i Rozdroże pod Wielkim Szyszakiem – tu dołączają kolejne szlaki z Jagniątkowa i Michałowic, a wraz z nimi wielu turystów spragnionych pięknych krajobrazów. JAK DOJŚĆ DO CZARNEGO KOTŁA OD POLSKIEJ STRONY? Do Czarnego Kotła Jagniątkowskiego można dotrzeć na kilka sposobów w zależności od tego, jak duży odcinek zielonego szlaku chcecie przejść i w którym momencie rozpoczniecie. mapa (krótka pętla z Jagniątkowa) Jeżeli mielibyście ochotę na przejście odcinka od Rozdroża pod Jaworem do Bażynowych Skał, spacer zajmie Wam ok. 4,5 h. mapa (dłuższa pętla z Jagniątkowa) Jeśli masz zaś kondycję, determinację i chęć by zobaczyć Czarny Kocioł w Śnieżne Kotły, proponuję Ci 21,4 km spacer z Jagniątkowa. Dla nas taka droga jest jeszcze poza zasięgiem (córka przechodzi max 13 km i uważam, że to jest jej górna granica), ale gdyby ktoś chciał, jest taka możliwość:) ABSOLUTNIE ZACHWYCAJĄCE ŚNIEŻNE KOTŁY Będąc zimą na górze Śnieżnych Kotłów, czułam ogromny niedosyt. Chciałam zobaczyć jak wygląda ich wnętrze, dlatego z utęsknieniem czekałam na lato, by wreszcie je zobaczyć. Miałam ogromne oczekiwania… i nie zawiodłam się ani na chwilę. Zielony szlak prowadzący dnem Śnieżnych Kotłów, a potem drogą w stronę Szrenicy jest niezwykle widowiskowy. To jedno z miejsc w Karkonoszach, w których po prostu brakuje słów, by opisać piękno jakie w tym miejscu przygotowała dla nas Matka Natura. I tu mała dygresja z naszego wędrowania z dziećmi. Kiedy 4-letnia Sara wreszcie tu dotarła, resztką sił opadła na kamień nad jednym ze stawków. Spodziewałam się zmęczenia, marudzenia, płaczu, prośby o cukierki… A ona spojrzała najpierw w górę, potem w dół, znów w górę i szybko ściągnęła plecak i nerwowo zaczęła w nim grzebać. Czego szukasz? – zapytałam. Kredek – muszę to przecież narysować! Widok zapiera dech w piersiach i bynajmniej nie jest to spowodowane wielokilometrową wędrówką. Tu czuć naturę na każdym kroku. Idealną. Monumentalną. Taką, wobec której człowiek jest tylko małym ziarenkiem. Kiedy patrzymy w górę, widzimy niemal 200 metrowe pionowe i skaliste ściany kotłów, kiedy patrzymy w dół, hen daleko roztacza się pofałdowana Kotlina Jeleniogórska. Nie dziwi zatem zupełnie, że turystycznie jest to „pożądana” miejscówka. Wybiera się tu bardzo dużo osób. Niestety, wiele z nich nie zawsze jest odpowiednio przygotowanych. A to może się źle skończyć. Dlatego pamiętaj! Nie bądź w górach zbyt ambitny. Szczególnie gdy idziesz pierwszy raz i idziesz z dziećmi. Przed nami spektakl barw, od intensywnej zieleni, przez granat, brąz, aż po srebrzysty grafit. Idealnie. Docieramy tu ogromnie zmęczeni, o wiele później niż planowaliśmy. To miejsce ma jednak niesamowitą energię, bo chwila postoju, a my znów łapiemy drugi oddech i mamy siłę iść dalej… choć gdyby nie upływający czas, pewnie zostalibyśmy tu na dłużej. ŚNIEŻNE STAWKI – NAGRODA ZA TRUD NA ŚCIEŻCE NAD REGLAMI Śnieżne Stawki to dwa całoroczne + około ośmiu sezonowych zbiorników wodnych położonych w Wielkim Śnieżnym Kotle – jednym z dwóch o tej nawie. Na zachodzie większy, z wysokimi na 200 metrów ścianami, na wschodzie mniejszy, ale głębszy, choć ściany skalne nie przekraczają tu 100 metrów wysokości. Krajobraz jest iście wysokogórski. Alpejski – nie tylko ze względu na przyrodę nieożywioną, ale także tutejszą faunę. Klimat jaki wytworzył się w tej części Karkonoszy sprawił, że występuje tu wiele endemicznych gatunków roślin, a także takich, które są charakterystyczne dla Alp. Spotkać tu można sasankę alpejską, modrzyka górskiego, czy zimoziół północny. ZE ŚNIEŻNYCH KOTŁÓW DO SCHRONISKA POD ŁABSKIM SZCZYTEM Śnieżne Kotły wcinają się w zbocza Łabskiego Szczytu (1471 m i Wielkiego Szyszaka (1509 m Szlak w kierunku zachodnim prowadzi przez granitowe rumowiska Łabskiego Szczytu. Toteż z uwagi na trudną powierzchnię oraz groźbę lawin w okresie zimowym, szlak jest zamykany sezonowo. Droga prowadzi po dużych kamieniach nad przepaścią i morzem kosodrzewiny. W oddali widać Kotlinę Jeleniogórską wraz z otaczającymi ją pasmami górskimi. Ścieżka jest w tym miejscu totalnie inna niż wcześniejsze odcinki – te prowadzące od Pielgrzymów do Odrodzenia i od Bażynowych Skał do Rozdroża pod Śmielcem. Tu czuć przestrzeń i surowość Karkonoszy. Można spojrzeć hen daleko i wypatrywać na horyzoncie znanych i nieznanych punktów w okolicy. Można poczuć wiatr we włosach i odpowiedzieć sobie na pytanie: po co chodzimy w góry? Co nam to daje? Zielony szlak od Rozdroża pod Śmielcem do Schroniska pod Łabskim Szczytem ma 4 kilometry. Z perspektywy rodzica uważam, że jest dość trudny i wymagający. MOKRA DROGA – CZYLI PRZEMIERZAMY SZRENICKIE MOKRADŁA Kolejny piękny widokowy odcinek Ścieżki nad Reglami, to prawdziwa uczta dla miłośników podziwiania horyzontu. Wędrujemy wśród kosodrzewiny po drewnianych chodnikach nad mokrymi łąkami i ścieżkami wyłożonymi kamieniami. Droga wydaje się niemal płaska, choć patrząc na przekrój pokonujemy 100 m w górę i 20 m w dół. Przeszliśmy ją w ostatnich tygodniach dwukrotnie i przy obu przejściach mamy zupełnie inne doznania. Pierwszym razem, kiedy resztką sił podążaliśmy po przejściu kilkunastu kilometrów na nocleg na Szrenicy, wydawała mi się spokojną dróżką z widokiem. Drugim razem, kiedy schodziliśmy kilka dni później ze Szrenicy, na którą wjechaliśmy wyciągiem (takie lenistwo na deser po przejściu 50 km w górach!) o dziwo… wydawała nam się trudniejsza! Jednak było wtedy bardzo ciepło, a my chyba do końca nie zregenerowaliśmy się po wcześniejszej eskapadzie. Piszę o tym, żeby pokazać, że ta sama droga dla tej samej osoby, w zależności od pogody, pory dnia, czy samopoczucia, może okazać się zupełnie inna. WOKÓŁ SZRENICY – TO TRZEBA ZOBACZYĆ Ścieżka pod Reglami nie prowadzi na szczyt Szrenicy. Okala jej szczyt na wysokości 1300 m trawersując przez gołoborze ponad piętrem kosodrzewiny. Wędrując od strony Kotła Szrenickiego, trzeba przygotować się na wąską ścieżkę prowadzącą po dużych kamieniach ze szczelinami. Łatwo nie jest, szczególnie jeśli idziecie z małymi dziećmi, ale zdecydowanie warto. Łatwiej zaczyna się przy Szrenickiej skale, gdzie znajduje się Górna Stacja Wyciągu Krzesełkowego. Dalej w stronę Hali Szrenickiej prowadzi szutrowa, dość stroma droga, z której prócz pięknych panoram na Szklarską Porębę i Góry Izerskie, można także podziwiać Końskie Łby, a w zaroślach kosodrzewiny wypatrywać cietrzewi. Zobacz! Szrenica i okolice – nasz pomysł na pętle CZY ŚCIEŻKA NAD REGLAMI KOŃCZY SIĘ NA HALI SZRENICKIEJ, CZY W JAKUSZYCACH? Według niektórych, na tej górskiej łące kończy się Ścieżka nad Reglami. Hala Szrenicka jest absolutnie urocza, szczególnie podczas zachodu słońca. Trzeba to chociaż raz zobaczyć na własne oczy, jak słońce chowa się za Górami Izerskimi widzianymi z oddali. A morze traw mieni się różnymi barwami. Początkowo chcieliśmy zakończyć tu nasze przejście z Karpacza i zejść na dół, ale kiedy zobaczyliśmy pierwsze kilkaset metrów zielonego szlaku w stronę Jakuszyc, wiedzieliśmy, że to będzie idealne zakończenie naszej kilkudniowej wędrówki. Polecam każdemu odcinek szlaku od Hali do Jakuszyc lub w drugą stron, jak wolicie :). To 7 km odcinek opadający w stronę Jakuszyc. Prowadzi przez las, mokre łąki, strumień. Pozwala się wyciszyć po dość intensywnym czasie spędzonym na szlaku, szczególnie od Śnieżnych Kotłów. Nas najbardziej zauroczyły Owcze Skały. Roztacza się stąd przepiękny widok na Karkonosze Zachodnie i bezkarnie można zajadać się rosnącymi tu jagodami. Bo w większości ten odcinek prowadzi już poza terenem Karkonoskiego Parku Narodowego. Ale bliżej Hali Szrenickiej też można znaleźć piękne miejsca. Całą masę miejsc. Tylko dla Was, bo nie jest to mocno uczęszczany szlak. Ścieżka Nad Reglami bez odcinka do Jakuszyc wydaje mi się niepełna. Pozostaje poczucie górskie niedosytu i w głowie kotłuje się pytanie „ale jak to? już koniec?”. Tak jakby brakowało zakończenia, ostatnich nut górskiej piosenki… której nie chcemy zakończyć na karkonoskim deptaku… bo co by nie powiedzieć o czerwonym szlaku do Szklarskiej Poręby, to taki niestety jest. A trzeba przyznać, że melodia Ścieżki nad Reglami jest najpiękniejsza w całych Karkonoszach i zdecydowanie musi mieć należyte zakończenie. Zobacz! Pociągiem do Jakuszyc i powrót górami do Szklarskiej – propozycja wycieczki w Karkonoszach (wkrótce opis, ale już dziś podsyłam mapy) Schronisko PTTK "Strzecha Akademicka" to jedno z największych i najstarszych schronisk w polskich Karkonoszach. Już w XVII wieku przy szlaku wiodącym przez Złotówkę na Śnieżkę istniała buda służąca pasterzom i wędrowcom. W 1896 roku powstało tu pierwsze schronisko turystyczne, które niedługo potem spłonęło.
Karkonosze stanowią wspaniałe miejsce do uprawiania turystyki pieszej. Na turystów czeka wiele interesujących miejsc takich jak: Śnieżne Kotły, Kocioł Łomniczki, Czarny Kocioł Jagniątkowski, czy też wcześniej wymienione formacje skalne, stawy i wodospady. Znaczny obszar Karkonoszy wchodzi w skład Karkonoskiego Parku Narodowego. Cały masyw jest gęsto pokryty szlakami turystycznymi, które umożliwiają dotarcie do większości ważniejszych i ciekawszych miejsc oraz szczytów położonych w obrębie pasma. Przy samym schronisku na Hali Szrenickiej znajduje się węzęł szlaków. Czerwony szlak ze Szklarskiej Poręby krzyżuje się tutaj z zielonym szlakiem z Przełęczy Szklarskiej. Powyżej schroniska czerwony szlak wspina się w kierunku Szrenicy, natomiast zielony szlak obchodzi kopułę Szrenicy od strony północnej, wiodąc obok Końskich Łbów i górnej stacji wyciągu krzesełkowego ze Szklarskiej Poręby
Tak jak Ty, lubimy grać w grę WOW Guru. Dziękuję ci bardzo za to! Ta prosta strona zawiera dla ciebie WOW Guru Schronisko przy szlaku wodnym odpowiedzi, rozwiązania, solucje, przekazywanie wszystkich słów. Ta gra została stworzona przez zespół Fugo Games, który stworzył wiele wspaniałych gier na Androida i iOS.
Szyndzielnia szczyt Szyndzielnia mierzy 1026 m Ze szczytu Szyndzielni roztacza się szeroka, malownicza, panorama na miasto Bielsko-Biała, ościenne gminy oraz pobliski Beskid Mały. Gondolowa kolej linowa na Szyndzielnię zabierze nas w pobliże szczytu, gdzie poza wieżą widokową będzie można również odwiedzić Schronisko PTTK Szyndzielnia oraz muzeum zlokalizowane w dawnej górnej stacji kolei linowej. Alpinarium na Szyndzielni Alpinarium na Szyndzielni w Beskidzie Śląskim to miejsce szczególne. Znajduje się tu ponad 100 gatunków roślin alpejskich oraz roślinność typowa dla tego obszaru. Ogród botaniczny na wysokości 1024 m to niecodzienna atrakcja, a jednak, na Szyndzielni można zwiedzić unikatowe, ponad 100-letnie w 1905 roku mistrz kominiarski i miłośnik przyrody Edward Schnack rozpoczął pracę nad realizacją pomysłu utworzenia ogrodu roślin skalnych pochodzących z terenów beskidzkich i alpejskich. Sprowadzono kilkaset gatunków pierwiosnki, zawilce, kukliki, dzwonki, szarotki, goździki, goryczki, mikołajki oraz róże. Posadzono drzewa iglaste i liściaste. W 2011 roku Alpinarium po remoncie i uporządkowaniu zostało ponownie otwarte dla turystów. Wieża widokowa na Szyndzielni Z kolejki wysiada się przed aktualnie nieczynnym budynkiem (dawniej pełnił rolę górnej stacji, schroniska, punktu gastronomicznego, a nawet dyskoteki) górnej stacji kolejki linowej. W 2015 roku, tuż obok górnej stacji kolejki wybudowano 18 metrową wieżę widokową, bilet na nią można zakupić na dole w kasach kolejki, lub w kasie na stacji górnej. Wieża jest czynna w godzinach pracy kolejki i oferuje imponująca panoramę na Bielsko-Białą, okoliczne gminy, kotlinę Żywiecką, trzy pasma Beskidzie: Śląski, Mały i Żywiecki, a w pogodne dni również na Tatry. Szyndzielnia schronisko w Bielsku-Białej Budynek schroniska na Szyndzielni znajduje się nieznacznie po lewej stronie od szczytu, za drzewami. Schronisko Szyndzielnia zbudowane zostało w 1897 roku i jest najstarszym schroniskiem w Beskidach. Zbudowane jest z kamienia, architekturą nawiązuje do schronisk alpejskich, z charakterystyczną jest, że w pokoju na wieży zamontowano stację meteorologiczną, na parterze była winiarnia, a nieopodal schroniska znajdowała się skocznia narciarska na której odbywały się zawody w skokach narciarskich. Również niedaleko był trzy kilometrowy tor 1907 roku obok schroniska udostępniono dla turystów ogród roślin skalnych, w którym już od początku jego istnienia znajdowało się kilkaset gatunków roślin zarówno polskich jak i alpejskich. Lokalizacja i godziny otwarcia Szyndzielnia Schronisko PTTK Do Schroniska PTTK Szyndzielnia można do nich dotrzeć:pieszo, po wyznaczonych szlakach (np. żółtym szlakiem pieszym),rowerem górskim oraz rowerem elektrycznym MTB z naszej wypożyczalni rowerów.
Przejdźmy zatem do opisu wycieczki oraz szlaku prowadzącego na Rysy. Trasa przez Popradzkie Pleso. Czas: 9-10 godzin, Odległość: 20 km. Suma podejść: 1491 m. Trasa na Rysy od słowackiej strony przez Popradzki Staw i Hotel Popradzkie Pleso. Główna trasa prowadząca na Rysy po słowackiej stronie. Examples Stem — My przybywamy do stanic głównie po to, żeby nauczyć się, jakich pytań nie zadawać Nie przeczę, że miałam nadzieję, iż stanic się inaczej, ale skoro już tu jesteś, cieszę się razem z tobą. Literature Miroslav Stanic bał się więzienia. Literature """Stanica Strazy Lesnej"" stala sie ""Twierdza Bene Gesserit""." Literature Znajdziecie go w stanicy sań przy końcu ulicy Langlokur. Literature Wieszczowie ze stanic nie są jedynymi ludźmi na Zimie, którzy potrafią przewidywać przyszłość. Literature Nic byłem pewien, czy jakiekolwiek drzew o butelkow e byłoby w stanic to udźw ignąć. Literature Kto chce, jutro rano niech wróci do stanicy. Literature TRZY DNI PÓŹNIEJ ODNIEŚLI WRAŻENIE, ŻE IZBA STANICY ZMNIEJSZYŁA SIĘ DO ROZMIARÓW CELI. Literature Przekona się pani, że w tej sytuacji ukojenie smutku nastąpi, gdy sprawiedliwości stanic się zadość. Literature Bez bossońskich łuczników Akwilończycy nie byli w stanic oprzeć się straszliwemu gradowi strzał barbarzyńców. Literature Nie chciała, żeby ktokolwiek widział ją w tak niechlubnym stanic, choćby i dziecko. Literature Sorokin usiłował stawić mu czoła nieoczekiwanym manewrem w rejonie stanicy Korienowskiej. WikiMatrix Działalności pokrewne z transportem śródlądowym (np. prowadzenie i utrzymanie dróg wodnych, portów oraz innych obiektów dla transportu śródlądowego; usługi holowników portowych i pilotowanie w portach, instalowanie boi, załadunek i rozładunek statków i inne podobne działalności, np. ratownictwo okrętowe, holowanie i prowadzenie stanic wodnych) EurLex-2 Pracuje w stanicy sań za barem Einarssona opensubtitles2 Nagle rozległ się hałas przypominający wystrzał z karabinu i Stanicy prawie stracił kontrolę nad swoim pęcherzem. Literature Przechadzaliśmy się pod drzewami hemmen na zboczu nad stanicą, gdzie nie było ścieżek. Literature Przed trzema laty poszedł do stanicy Orgny i teraz nosił złoty łańcuch celibanta. Literature Ucinasz sobie drzemki po południu... Setnik Rawat, komendant stanicy. Literature Siódmego dnia po wyruszeniu z Miln Arlen zauważył wysoko na zboczu stanicę, o której mówił Malcum. Literature - Ty też wracasz do Australii - ciągnął Stanicy. - Masz dość Afryki. Literature Później Sether oddał się Handdarze, zamieszkał w starej stanicy i jest teraz adeptem. Literature - Później - odparł Rhuarc. - Zatrzymamy się na noc w Stanicy Imre i wówczas będziesz mógł pokazać swe towary. Literature Dopiero 19 stycznia jednostki obu związków zdołały przejść przez Don i zająć odpowiednio stanicę Olginską (1 Armia Konna), Sulin i Darjewską (8 Armia). WikiMatrix

Współrzędne parkingu przy szlaku do Schroniska pod Łabskim Szczytem: 50.8169, 15.5235. Pamiętaj, że schronisko położone jest na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego, więc musisz zakupić bilet wstępu. Bilet normalny kosztuje 8 złotych, a ulgowy 4. Poniżej jeszcze mapa trasy ze Szklarskiej Poręby.

Długość trasy: 12,12 km Czas przejścia: 4h 01m Trudność: Wymagająca Przyjemna i bardzo widokowa wycieczka do Schroniska PTTK na Wielkiej Raczy, które jest jednym z tych schronisk, w których konsumujemy pyszności z rewelacyjnym widokiem na góry! Propozycja wycieczki w stylu “tam i z powrotem”, ale za to z masą górskich krajobrazów. Rycerka Górna Kolonia PKS - Dolina Raczy - Wielka Racza - Mała Racza - Dolina Raczy - Rycerka Górna Kolonia PKS Autor: Radosław Szczepanek Licencjonowany Przewodnik Beskidzki chevron_right Plan wycieczki Trasę zaczynamy obok końcowego przystanku autobusowego Rycerka Górna Kolonia. Jest to ostatni przystanek w miejscowości. Skrzyżowanie szlaków jest dokładnie na przystanku autobusowym. Za znakami żółtego szlaku turystycznego idziemy w dolinę potoku Racza (kierunek Wielka Racza). Patrząc z kierunku jazdy, skręcamy w prawą boczną drogę. Żółty szlak turystyczny doprowadza nas do Schroniska PTTK na Wielkiej Raczy, które jest zaraz pod szczytem Wielkiej Raczy. Ze schroniska i/lub szczytu Wielkiej Raczy schodzimy czerwonym szlakiem turystycznym (kierunek Przegibek/Rycerzowa) i dochodzimy do widokowej Hali na Małej Raczy. Z Małej Raczy wracamy się za znakami czerwonego szlaku na Wielką Raczę, po czym żółtym szlakiem schodzimy do Rycerki Górnej Kolonii. Wracamy zatem tą samą drogą, którą wchodziliśmy do góry. Wędrówkę kończymy na przystanku autobusowym Rycerka Górna Kolonia. Atrakcje i walory krajobrazowe Dolina Rycerki wraz z miejscowościami Rycerka Górna i Rycerka Dolna stanowi najdłuższą dolinę (ok. 12,5 km) Pasma Wielkiej Raczy (tzw. Worka Raczańskiego) w Beskidzie Żywieckim. Wędrując między zabudowaniami w dolinie oraz na stokach górskich napotykamy na ślady dwóch rodzajów architektury drewnianej charakterystycznych dla tych ziem: architektury góralskiej (powołoskiej) oraz architektury kolonialnej (związanej z napływem pracowników leśnych w XIX w.). Kolonia jest częścią Rycerki Górnej związaną z gospodarką leśną wprowadzoną w Beskidy w XIX wieku. Koloniami określano najczęściej osady pracowników leśnych. W okolicy znajdziemy kilka takich nazw, np. Kolonia Prusów w Milówce albo Sopotnia Wielka Kolonia. Wędrując żółtym szlakiem, mijamy drewniane domostwa ze ścianami pokrytymi drewnianą oblicówką na “jodełkę”. Są one charakterystyczne dla kolonii leśnych, chociaż pojawiają się także w innych miejscach Beskidów. Dolina potoku Racza jest bardzo malownicza, ale w większości poza szlakiem turystycznym. Mając wolną chwilę, warto przespacerować się asfaltową drogą wzdłuż doliny, aby odpocząć w akompaniamencie szumiącego górskiego potoku. Atrakcją tego terenu jest również ścieżka przyrodnicza przez teren Rezerwatu Przyrody “Śrubita”. Podejście żółtym szlakiem na Wielką Raczę odbywa się przez tereny lasów gospodarczych. Spacerując tym szlakiem w pierwszej dekadzie XXI wieku mogliśmy zaobserwować jak bardzo gospodarka leśna wpłynęła na przyrodę - niemalże całkowicie zanikł piętrowy podział roślinności na regiel dolny i górny. Obecnie, po licznych wichurach i znacznej gradacji kornika drukarza, wspinamy się na szczyt Wielkiej Raczy połogim stokiem. Dzięki temu stopniowo poszerzają się nam widoki. Na początku widzimy jedynie najbliższe otoczenie doliny potoku Racza. W wyższych partiach widzimy już znacznie więcej gór Pasma Wielkiej Raczy (tzw. Worka Raczańskiego) w Beskidzie Żywieckim. Schronisko PTTK na Wielkiej Raczy sięga swoją historią 1934 roku. Już wtedy obiekt był stawiany przy granicy państwowej. Wówczas była to granica między Polską i Czechosłowacją. Losy wojenne schroniska są więc silnie związane z granicą państwową. Po II Wojnie Światowej budynek schroniska był przewidziany do rozbiórki ze względu na fatalny stan techniczny. Dzięki - między innymi - Edwardowi Moskale (działacz PTTK) budynek uratowano. Dzisiejsze schronisko jest znacznie większe, ale nadal zachowało wspaniałą werandę, w której możemy konsumować posiłki i podziwiać wspaniałą panoramę Worka Raczańskiego oraz gór na Słowacji. Na szczycie Wielkiej Raczy znajduje się niewielka platforma widokowa z bardzo dokładnie opisaną panoramą górską, abyśmy wiedzieli na co patrzymy. A jest na co patrzeć! Widoki z Wielkiej Raczy obejmują obszar trzech państw (Polska, Słowacja, Czechy) i spory fragment Karpat. Możemy podziwiać ze szczytu Beskidy, Kotlinę Żywiecką, Tatry, Niżne Tatry, Góry Choczańskie, Małą Fatrę oraz sporo mniejszych gór Karpat nad doliną Wagu i pograniczem słowacko-czeskim. Przy naprawdę rewelacyjnej widoczności, za północnymi Beskidami możemy dostrzec fragmenty Wyżyny Śląskiej. Oprócz platformy widokowej, na szczycie jest także krzyż postawiony przez Słowaków. Słowackie stoki Wielkiej Raczy objęte są ochroną rezerwatu przyrody. Ochrona rezerwatowa obejmuje przede wszystkim naturalny górnoreglowy bór jodłowo-świerkowy, a także liczne niewielkie wychodnie skalne, rumowiska skalne i miniaturowe jaskinie (tzw. skalne dziury). Wielka Racza z wysokością 1236 m jest najwyższą górą południowo-zachodniej części Beskidu Żywieckiego w Polsce oraz najwyższą górą całych Beskidów Kysuckich na Słowacji. Z tego powodu Wielka Racza jest zaliczana do korony gór Słowacji. Warto jednak wspomnieć, że ów podział ma wyłącznie charakter administracyjny, ponieważ geograficznie po obu stronach granicy mamy jeden Beskid (według Polaków - Beskid Żywiecki). Szczyty Wielkiej (1236 m i Małej (1153 m Raczy leżą w grzbiecie Europejskiego Działu Wodnego (tzw. Wododziału Europejskiego). Oznacza to, iż wody spływające na słowacką stronę płyną do Morza Czarnego, a wody spływające na polską stronę płyną do Morza Bałtyckiego. Europejski Dział Wodny to także granica o charakterze historycznym, dawniej oddzielał on tereny Królestwa Polskiego od Północnych (Górnych) Węgier. Nazwa Wielkiej Raczy może pochodzić właśnie z okresu sporów granicznych. Istnieje bowiem opowieść, według której spór graniczny miał być rozwiązany za pomocą wina. Wniesiono na szczyt beczki pełne wina, spuszczono (rozbito) je, a spływające wino miało wyznaczyć linię graniczną. Pozostałym winem miano się “raczyć” na znak pokoju. Teorii naukowych oraz legend jest jednak zdecydowanie więcej. ;) Hala na Małej Raczy jest miejscem nadzwyczaj urokliwym. Teoretycznie, widzimy z niej te same góry co z Wielkiej Raczy, a nawet mniej. W praktyce jednak, odczuwamy tutaj zupełnie inaczej perspektywę, widzimy głównie zalesione beskidzkie stoki oraz Małą Fatrę. Wyjątkowa jest atmosfera miejsca, jaką wytwarza rozległa hala opadająca ku dolinie potoku Racza. Poniżej szczytu, od strony słowackiej miejscowości Oszczadnica (słow. Oščadnica) zlokalizowany jest bardzo popularny ośrodek narciarski Snow Paradise. Umożliwia on w okresie zimowym łatwy dostęp do szczytu na nartach (ski-tour, biegówki), a w okresie letnim działa kolej linowa oraz tor saneczkowy. Jest to niewątpliwa atrakcja oraz urozmaicenie wycieczki. Warianty i modyfikacje Możemy trasę zamienić w pętlę. Do Małej Raczy dochodzimy zgodnie z opisem trasy, po czym nie zawracamy, a dalej idziemy czerwonym szlakiem (kierunek Przegibek/Rycerzowa). Mijamy Halę Śrubitą, za którą jest połączenie z Beskidzką Zieloną Ścieżką. Skręcamy zatem w lewo w Beskidzką Zieloną Ścieżkę i nią przechodzimy przez Rezerwat Przyrody “Śrubita”. Oznakowanie Beskidzkiej Zielonej Ścieżki nie jest idealne (warto mieć ze sobą aktualną mapę), ale doprowadzi nas do Rycerki Górnej Kolonii i żółtego szlaku turystycznego. Możemy też zupełnie z drugiej strony wejść na Wielką Raczę, czyli od strony słowackiej. Słowacy mają znacznie więcej szlaków na Wielką Raczę. Jako ułatwienie proponujemy skorzystać z Kolei Linowej ośrodka narciarskiego Snow Paradise w Oszczadnicy (słow. Snow Paradise Veľká Rača Oščadnica), dzięki czemu wspinaczka górska zamieni się w przyjemny górski spacer. Wskazówki praktyczne Na przystanek autobusowy Rycerka Górna Kolonia dojeżdżają busy z Rajczy, Milówki oraz Żywca (przewoźnikiem jest firma Thermocar). W tych trzech miejscowościach można przesiąść się na busa z pociągu, ponieważ przez Żywiec, Milówkę i Rajczę prowadzi linia kolejowa relacji Katowice - Bielsko-Biała - Zwardoń. Parkingi dla samochodów osobowych w Rycerce Górnej Kolonii są w zasadzie dwa. Pierwszy jest przy żółtym szlaku w dolinie potoku Racza (ok. 800 m od przystanku autobusowego). Drugi jest przy zielonym szlaku w dolinie potoku Ciapków (ok. 400 m od przystanku autobusowego). Zalecamy pozostawienie pojazdów właśnie na tych dwóch parkingach, gdyż są one monitorowane. Częstym procederem jest parkowanie samochodów poza tymi dwoma parkingami na prywatnych łąkach, co utrudnia przejazd autobusu i skutkuje atakami wandalizmu na pojazdach. Szlak żółty na Wielką Raczę pokrywa się z drogą dojazdową do schroniska. W dużej mierze jest to wygodna droga, z niewielkimi luźnymi kamieniami oraz minimalną ilością błota. Droga ta nadaje się na dziecięce wózki trekkingowe, aczkolwiek kąt nachylenia znacznie utrudnia wędrówkę. Zdecydowanie bardziej praktyczne jest turystyczne nosidełko na plecach. Przed wyruszeniem na szlak proszę bardzo dokładnie przyjrzeć się mapie w okolicy schroniska i szczytu Wielkiej Raczy. Otóż szeroka droga dojazdowa na 5 minut przed schroniskiem prowadzi cały czas prosto do linii granicy i dochodzi do schroniska od strony granicy razem z czerwonym szlakiem turystycznym. Natomiast szlak żółty, na dosłownie kilkadziesiąt metrów przed granicą odbija ostro w prawo w las. Większość osób kieruje się zasadą szerszej drogi, więc nie wchodzą żółtym szlakiem w las. Jest to naprawdę wąska ścieżka, a że rzadko uczęszczana to mocno zarośnięta. Jeżeli zatem przy granicy zgubimy żółty szlak turystyczny, nie stresujmy się tylko drogą dojazdową i czerwonym szlakiem bezpiecznie dojdźmy do schroniska. Gdy mówimy z kolei o powrocie z Małej Raczy, nie musimy wchodzić czerwonym szlakiem do schroniska, a potem schodzić żółtym szlakiem do drogi dojazdowej. Możemy wracając z Małej Raczy od razu odbić w drogę dojazdową i po kilkudziesięciu metrach będziemy na żółtym szlaku, którym bez problemu zejdziemy do Rycerki Górnej Kolonii. Posiłek po drodze: Tak Powrót do punktu wyjścia: Tak Długość trasy: km Przewyższenie: m Suma podejść: m Suma zejść: m Trudność: 16/30 (wymagająca) (współczynnik obliczony automatycznie, funkcjonalność eksperymentalna) Czas przejścia: 4h 01m (dla tempa marszu 4 km/h) Mapa (profil wysokości oglądany na małych ekranach może sprawiać wrażenie, że trasa jest bardziej stroma niż w rzeczywistości jest) Zaloguj się, aby pobrać plik GPX Najbliższe trasy

djMk. 237 3 309 320 176 175 370 431 467

schronisko turystyczne przy szlaku wodnym